beio-me griego para antender cumo son guapos, na eideia de ls antendidos, ls bersos de Píndaro, mas pul que diç dou an pensar que muita cousa nun demudou an mais de dous mil i quenhientos anhos, quando canta na oda VII, a respeito de Mégacles de Atenas, ganhador de las corridas de cabalhos:
«Quedo cuntento pulas tues bitórias de hai poucos dies. Mas triste porque l’ambeija ye l précio pa ls feitos que son mui guapos.»
Maio 4, 2010
Maio 4, 2010 at 12:35 am
Buonas nuites, porsor.
De facto, a inveja continua actual e, às vezes, nem é preciso haver grandes feitos nem grande fortuna para que ela nasça.
Mas também é verdade que a inveja tem as costas largas. Às vezes, também há prémios imerecidos e, se alguém diz alguma coisa, vem logo o «argumento» da inveja.
Enfim, que se pode fazer?
Maio 4, 2010 at 8:28 am
puis, ambeija…gregos de trabalho?…l que demudou? ..pecado mortal!
saludo,
ac
Maio 4, 2010 at 10:19 pm
Tenes rezon Firmino, mas esso de nun cuncordar cun prémios nun merecidos yá nun ye ambeija, mas outra cousa i nun ye tan mala.
abraço
Maio 4, 2010 at 10:20 pm
Buonas nuites, Antonho,
Demudou l nome, mas la rialidade nó.
Abraço,