mirei bien pa las binhas mas inda nun habien arrebentado i mais azul era tue fugida pul lhabirinto de ls balados, cada silenço un trono an tou reino de tristeza i de çcamino i mui loinje quedou l mar que te puoda acolher an sue madre i te faga (re)nacer: squeciste te de cumo se técen las telas adonde deitar ls delores ou ls suonhos lhebes, anquento you busco i rebusco palabras para dezir la purmanhana i sou frescor.
Archived Entry
- Post Date :
- Março 24, 2012 at 1:20 am
- Category :
- Sem categoria
- Do More :
- You can leave a response, or trackback from your own site.
-
Follow
Following
Already have a WordPress.com account? Log in now.
%d bloggers like this:
Deixar ua Respuosta