nunca quejiste quinto ampério,
sequiera ampério,
cabien-te ne l bolso ls suonhos:
ua buona piel,
nua buona mula
i uas lérias pul Sagrado,
essa tue maneira
de tocar la guitarra
para un fado tan pequeinho
que cabie na caleija
i inda sobraba
toda la Tenerie.
Setembre 2011
Setembre 29, 2011
Setembre 28, 2011
antrou na scuola,
ls uolhos perdidos
de spanto: era
l miedo l porsor.
Setembre 28, 2011
tanta palabra to ls dies,
tanta lhinha scrita
i nun s’apaga esta gana
de siempre buscar casa.
Setembre 28, 2011
nun die lhargo
de palabras perdidas
era l silenço
que botaba frol
Setembre 26, 2011
solo l difrente
podemos amar:
l restro ye Narciso.
Setembre 26, 2011
calhou-se: algo nacie;
faltaba-le agora ua palabra
para eisitir.
Setembre 26, 2011
hai dies que me miro
i nun me beio:
buolbo-me i bai-se ambora,
sien fin me deixando
an busca de mi.
Setembre 25, 2011
bibiemos solicos an tiempos i nun íbamos loinge, que malinas, delores, fames i einemigos sien fin nun mos dában tiempo de bibir; apuis ambentemos la sociadade, mas solo muito apuis mos demos de cuonta de que era un mostro que teniemos de cuntrolar senó quemie-mos als cachicos, un carro que habie de cunduzir senó sbarrabamos-mos a la purmeira ouportunidade: a las bezes squecemos-mos que l que mos salba i l que mos mata son la mesma cousa i ye buono que mos antréssemos i quérgamos saber l quei ándan a fazer cun essa nuossa ambençon maior que le chamemos sociadade.
Setembre 24, 2011
habie cacos de nardo
nas jinelas, era menino:
i, porriba l stierco de las rues,
sbolaixaba un oulor
i era ua moda l aire:
até las malinas se grimában.
Setembre 24, 2011
al fin todo acaba
cumo todo: seia qual l foucin,
alguien ha de cortar
la bibe que dá bida.
Setembre 23, 2011
cansados de berano,
amrielhan ls freznos
an sues fuolhas.
Setembre 23, 2011
prontos pa sue biage
redadeira, ls cardos
cháman l outonho
Setembre 14, 2011
Montebideu, 00:15
Hoije stube to l die ancerrado ne l Banco Central de Uruguai. A la nuite lhebórun-mos a cenar a ua bodega que queda mui acerca de la cidade i stá nua quinta que produç bino. Nun fazie eideia de cumo ls binos ouruguaios ténen benido a fazer un camino de eiceléncia. Antes de la cena lhebórun-mos a ber l sítio adonde produzien l bino i ls porcessos ousados, que son mui modernos i mui cuidados. La marca ye BOUZA, pertenciente a ua família an que ls antrepassados benírun de Galízia, haberá uns 60 ou 70 anhos. Deiqui se splica que eilhes fágan un bino branco an que 50% por ciento ye feito cula casta ‘albarinho’. An giral gustei de ls binos que alhá apersentórun. Pareciu-me que éran melhores do que la cozina: chicha assada na brasa, tipo naco, nun staba mala, mas parece-me melhor ua puosta mirandesa, al menos nun le queda atrás. Mas de l que mais gustei fui de la atitude porfissional i sien cumplexos cun que trátan la feitura de l bino. Ye assi que se bai loinge.
Manhana a la tarde tornarei a Pertual, sin tener podido bejitar algues cousas de Uruguai, subretodo la Quelónia de Sacramento. Tenerá de quedar para outra beç, se outra beç houbir. Lhiebo buonas ampressiones de paiç, pacífico, cun un nible de bida que parece antressante pul que se bei nas rues i que ten l mais baixo nible de analfabetismo de la América de l Sul. Bíben de la agropecuária i de l turismo i muitos brasileiros bénen hoije parqui a gozar la sue reforma.
Setembre 13, 2011
20:00 de l die 12/09/2011, bejita al Museu Figari
Pedro Figari (1861-1938) era filho dun eimigrante eitaliano i tubo un papel amportante ne l Uruguai de l sou tiempo, seia cumo pedaogo, político i scritor, mas tamien cumo pintor. Houmanista, lhuitador contra la pena de muorte, renobador de l ansino i pintor autodidata. Tubo un papel amportante na lhuita contra l quelonialismo cultural que le benie de fuora, fazendo por criar ua cultura cun raízes própias ne l Uruguai.
Ls países, las culturas ténen de tener ls sous ídolos, ls sous mitos, la sue stória, pessonas, cousas i eideias cun quien se eidenteficar i esso ye eissencial para se defeníren, para sabéren quien son. Sien esso deficelmente ua cultura se aguantará. Çpreziar las pessonas i la sue obra ye deixar la cultura sien algo a que se agarrar, subretodo sien referéncias ne l passado, que séian aceites de modo cunsensual pulas pessonas i sírban de eidenteficaçon para eilhas. Nesse campo muito tenemos inda a daprender.
Todo esso i muito mais pensei al bejitar l Museu Figari, an Montebideu, ua cousa pequeinha, mas que tanto seneficado puode tener.
Setembre 12, 2011
Montebideu (10,30 de la manhana)
Son eiqui menos 4 horas que an Lisboua. Chega-se eiqui antrando pul lhado de l Mar de la Prata, para quien ben de Buonos Aires. L’auga ye mui scura, nin parece l nome que ten. Chega-se a un pequeinho, mas moderno airepuorto. Deiqui até al houtel, yá na cidade bielha son ende uns 20-30 minutos a andar bien de taxi. La moneda ye l peso (1 dolar bal 16 pesos). Bou bendo todo por adonde passo i las cousas i las casas ténen bun aire, hai bárias praias de arenas branca, sien naide puis stamos na fin de eimbierno. Hai giente a correr pula marginal. Purmeiro aparece la cidade nuobaos, chena de prédios altos de cimento i bidro, tal i qual cumo se bei an qualquiera parte de l mundo. Solo apuis ampeça a aparecer la cidade bielha, algo degradada mas lhimpra i sien me parecer rica cumo outras cidades sulamaricanas que yá bi. Por to l lhado se bei la era 1811-2011 que ten a ber cun ls duzientos anhos de l’andependéncia. Finalmente alhá chega l houtel Holiday Inn que queda a la Praça de la Andependéncia, la percipal de la cidade.
Setembre 12, 2011
Buonos Aires (5:30 de la manhana)
L Boing 747 yá parecie cansado, 11:40 apuis de salir de Madriç. Al aterrar un mundo de lhuzes mos recebi, ua cidade que parecie nunca mais acabar.
Un airepuorto moderno i an obras, mas cun pouca giente na parte que me tocou. Tirando esso, ls airepuortos son mais ou menos armanos an todas las partes de l mundos, até ls sotos de l duty free Nun me dou la gana de ir a passar las 4 horas de spera pul bolo para Montebideu pa la chamada sala vip, i mais quije quedar eilhi a spreitar l nacer la manhana. Ye siempre mágico l nacer de l die i l sol a oupir-se, burmeilho de borracho cula calor que le sal de andrento. L sol naci i a mi ampeçaba-me a dar l suonho, cumo se stubira al alrobés.
La biaige até Montebideu bai a durar solo meia hora, que ye l tiempo que lhieba a atrabessar l Mar de la Prata, anque algo de sgueilha.
Fui pena solo ber l airepuorto, mas inda un die hei de benir até al renhon de Buonos Aires, cidade que Borges, Piazzolla i outros me anchírun de s.uonhos i de bida
Setembre 8, 2011
Paixon cunsante San Mateus: até las palabras quédan solo sonido, solo música: doutro modo starien a mais, puis son houmanas, al resbés de nós, i la música yá somos nós para alhá de nós mesmos, mas inda nós: por esso que l’ambençon de ls diuses nun passou dua falta de cunfiança an nós mesmos, dua zoumanizaçon de la música al poné-la cumo cousa de cielos.
Setembre 7, 2011
quando parqui bin, yá eilha se oupie, amponente, delantre la jinela; al ampeço de berano stranhei-le la raleç de las fuolhas, amarelhadas; agora, bolbido de uns dies de férias, yá ralos resfuolgos de bida se le assóman als galhos; quando me dei de cuonta de cuomo an silenço se iba, l’alma de la bida a scapá-se pulas puntas de las fuolhas, senti algo que talbeç podira ser ua lhágrima a abrolhar als uolhos, mas talbeç nada mais fura que esse spanto, siempre renobado, que me lhembra de cumo ye salagre la bida, toda la bida, anque, de repente, me tenga parecido que las arbles al lhado stában agora mais berdes: será agradecimiento pul campo cunquistado ou un redadeiro adius? anquanto l tiempo nun traia cun el la repuosta, eilhas bótan-se a bibir cumo uas zalmadas…
Setembre 6, 2011
se buscas ua anstituiçon que s’eiternize ou al menos dure, mais bal que busques pessonas puis nada queda para alhá deilhas a nun ser las cumplicidades que fúrun capazes de tecer, muita beç cun ua anstitutiçon cumo agulha.
Setembre 6, 2011
miras al palantre sien parar
i ua angrideira de tiempo
te puxa cumo a cundanado:
sós tu, siempre, aquel a quien te prendes.
Setembre 6, 2011
lhieba siempre ua piedra
ne l bolso;
se te dir miedo
atira-le ua cantada.
Setembre 5, 2011
astanho nun tube tiempo de porbar moras de las silbas, talbeç nun me tenga benido essa eideia; agora yá l aire aguça ls picos ou l diabo las bai cagando: i assi me bou fastando de géstios mínimos i eissenciales: que serie de mi se me squecira a que sáben las moras de las silbas…
Setembre 5, 2011
pequeinhas merdices anrezínan-te ls dies i las grandes questiones de que depende l mundo nien sequira dan para te tirar l suonho.
Setembre 4, 2011
ponien-los an cacos al lhado
las jinelas: era you nino
i inda nun habie daprendido
l spanto de l oulor sien rastro.
Setembre 4, 2011
atrabessas la prainura sien fin antre Valéncia de Alcántara i Cáceres i a cada cachico speras ser angulhido pul ambelhigo de l mundo, ls eisércitos de carracos a belar un silenço que calece la calor até la borda de l einfierno: quando dás cun Cáceres ampeças por cuidar que dua miraige se trata, mas apuis aqueilhes menumientos todos, agora çclarados patrimonho de l’houmanidade, tiran-te las dúbedas todas: la bida siempre creciu adonde a la purmeira parecie ampossible i essa nun deixa de ser ua mensaige de sprança, i mais inda: a la bista de restros de muralhas romanas na bielha cidade, puode deixar de pensar: quien dirie que muralhas nun serbien solo [ou yá nun sírben] para ua cidade de se defender? tamien l sentido de las cousas dura pouco, rezon por que bien jeito a las bezes dan ls ‘scritos para mimória fetura!’
Setembre 3, 2011
passei onte por Castielho de Bide, arrimado a uns binte anhos apuis de alhá haber stado: achei la tierra mais cumpuosta, mais lhimpa, anque tamien alhá stubisse a fazer-se ua dessas cousas que se fázen por ende i a que cháman ‘feiras mediabales’, mas que de mediabales nada ténen a nun ser l malo gusto i la falseficaçon; gustei de antrar na casica adonde se cuida que haberá sido la sinagoga de la judiarie, un sítio bien apersentado i adonde ressona l tiempo; nas tierras pertuesas, nun sei se hai eiceçones, quaijeque nada se diç subre l’Anquesiçon cun sou rol de muorte i sufrimiento, quando essa poderie ser ua buona eiducaçon pa la toleráncia: porque será que quaije naide quier saber i ne l mais de las tierras adonde tanta giente sufriu nien sáben l que alhá se passou? cuido que todo esse silencio abona mui pouco a nuosso fabor i ye fraca defénsia para que ne l feturo nun se torne a passar algo aparecido ou inda pior!
Setembre 2, 2011
spertas a la borda dua manhana
branca i perdes-te
quando l mundo speraba
que l podiras refazer.
Setembre 2, 2011
hai dies an que deixas las palabras a la suolta i quando las arrecuolhes outra beç a casa tráien gusto a sangre i bénen molhadas, nunca sabes se d’ourbalheira se de choro.
Setembre 2, 2011
a las bezes la nuite abre sue boca
i nun acunhas uolho
nun te baia até a maçcar l’alma
Setembre 1, 2011
chubie-le brabo al tuoro
de l’oulibeira i, mais que la falta
d’azeitunas, derramou-te l berano.