la nuite an que tenie de me morrer, quedei tan spantado i anrabiado que la muorte me botou tamien uolhos de fuogo i de spanto an brasa: cumo a outras brasas, fui na cinza de l lhume que ls anterrei i até agora nunca mais quejírun nada cumigo: bien sei que han de bolber, mas mais bal que me agarre a la falsa fé ou, anton, quando nun tenga un lhume cun sue cinza a la mano…
Archived Entry
- Post Date :
- Júlio 18, 2011 at 9:38 pm
- Category :
- Sem categoria
- Do More :
- You can leave a response, or trackback from your own site.
-
Follow
Following
Already have a WordPress.com account? Log in now.
%d bloggers like this:
Deixar ua Respuosta