ye mui personal ua lhéngua, cumo lo son uolhos, piernas, coraçon: quando s’apega al lhado de fuora, yá nun ye bien lhéngua, mas seinhas de puli haber passado: la sue fuorça ben daqueilho que la faç andeble! ou será que esse lhado de fuora ye tan de andrento cumo qualquiera outro?
Maio 2011
Maio 31, 2011
Maio 30, 2011
diç l dito que la yerba stá ne l culo de maio: será que inda mos sirbe para algo essa sabedorie, que l mais de la giente nien sabe l que quieren dezir las palabras? Stamos na fin de maio i nien ua raça de yerba se bei porqui, mas se la bíren ye lhougo pa l’arrincar, puis ls animales stan tan afeitos a racion que talbeç nien sában que puoden quemer yerba i eilha le puode saber bien.
Maio 30, 2011
muita beç me pregunto l porquei de la spera, l spanto delantre la fuolha adonde scribo: solo hoije me dei de cuonta que era fame l que me fazie screbir: fame de quei nun sei: el hai cada fame…
Maio 29, 2011
porque te has de calhar?
solo porque naide te oube?
nun ten la piedra de l molino
l oufício de rodar?
antoce, solo neilha arrepáran se parar.
Maio 26, 2011
staba sentado an puntos d’anterrogaçon quando chegueste: que si me custou a cumbencir-te que nun éran repuostas l que buscaba!
Maio 26, 2011
quedou pesado l tiempo, custoso de respirar, sin campo para un s’assomar a la jinela, que todos bamos a passar tamien na percion deste antierro que inda naide sabe a que semitério bai a tener i que muortos lhieba an sou bientre; nun sei que fui feito de l sereno que benie de ls azules al albar, que parécen haber perdido sous filhos las madrugadas: la berdade ye que solo quedou mais custoso alcançá-las, puis bien beio que alhá cuntínan a spera de ls que nun zísten nien se déixan debelgar puls tiempos lhargos que chócan sous mostros de grima mesmo a la nuossa puorta.
Maio 25, 2011
que ancantos acheste
ne l anfierno, que dalhá
yá nun quieres salir?
Maio 24, 2011
ban-se morrendo las froles
– ye mui temprana sue belheç -,
to la primabera arrebalando
pa l berde antegral,
preça de casa de l amarielho berano:
quien adebinarie cumo ls burmeilhos
d’outonho chócan ls negros
de l lhargo eimbierno?
– perguntas porque tembro
se faç tanta calor, i stranhas
quando te digo de ls uolhos
a sonhar las quelores de l tiempo.
Maio 22, 2011
apeduras ls silenços até que te náçan las palabras na scrita de la huorta: quien la bei nun percisa de te oubir palabra para antender l modo cumo bés l mundo; deixas que outros gásten las palabras, nun eisercício de crítica a las lhinhas de l patatal, als sucos de freijones sperando la buona lhuna, a la parba de cebolhino, a las muntelheiras de moránganos, salsa, culantros, tomateiras, pumenteiras, alfaces, you sei alhá até adonde bai la semántica begetal que a cada die eimendas i lhiebas até al lhemite que la tierra puode dar; alredror, poniste roseiras a salir de las paredes nua harmonie de quelores i oulores, scaladas para botáren rosas a la beç, de modo que nien l bruído de l sacho spanta la rola que choca agora ls uobos ne l niu que fizo na nueira, niu de ralas menudas anramadas; ls almanechas son ls storninos, que nien le ténen miedo al relampar de ls spantalhos de boladeira feitos cun bielhos CD, nun dando para antender que rábia le ténen als grilos de las tomateiricas; stás quaije a zistir de andreitar las puntas de las cerejeiras ancurrefitadas, puis nunca aceiteste que toda la becharada tubira dreito als sous manjares, subretodo quando un home se farta de trabalhar i ten proua ne l que faç;
quando chego a casa lhigo la telbison i nun dá para antender la boubice que se agarrou a tanto mundo i a tanta giente, talbeç por nunca alhá faláren de huortas i de cumo hai giente que nun anda an guerra i faç por granadura, por berdura i pulas patatas que come: ye berdade que nun le trai grande cousa al mundo, mas al menos nun arma guerras nien deixa bruar la fogueira de la fame: manten la denidade i desta siempre puode nacer un mundo nuobo, assi haba quien lo querga lhebar palantre; al fin de la tarde cantou la rola, yá cansada de chocar, quando l rolo bieno pa la sustituir, cuntentos ls dous an sou mundo: a la bezes cuido que zaprendimos a cantar de berdade i l mundo queda mais triste: esso son cousas para mi que sou bielho i sinto l tiempo a acabá-se, bien mais scasso que l’auga ne l poço de regar: por esso a cada manhana miro las quelores nuobas, ls medrares, las nuobas froles, l abrolhar de la bida, esse segredo que stá siempre a spera que déiamos por el i, assi, nunca séiamos capazes desse çprézio pula bida que ben de las guerras, las malquerenças, las faltas de sprança i de cunfiança an ser capaç, seia de l que fur que séiamos capazes.
Maio 18, 2011
ye cumo ua bomba
la mintira: se al menos eilha
arrebentasse dua beç…
Maio 11, 2011
a las bezes duol-me la cabeça de tanto manginar cumo l mundo poderie ser… i tener que abrir ls uolhos a ciertas rialidades!
Maio 9, 2011
bistes la mintira
cumo se fura berdade:
para muitos ye…
Maio 7, 2011
cumo nas bistas an perspetiba, l camino bai-se afunilando al modo que abança: anque sabas que un die chegará a sou fin, camina-lo firme i tan sereno quanto las airaçadas te deixáren: tamien esse será l modo de ls delores íren quedando para trás, cumo matorral de spineiros que tamien a las bezes dan frol.
Maio 6, 2011
hai tiempos para todo, até para esta çcréncia que crece mais que la yerba ruin ne ls panes i bai lhebando la gana de muita giente, mas ye neste tiempo an que la gana mais falta mos faç i hai que ir palantre até quando mos dá la gana de preguntar: Fodidos? Mais Inda?