nun cuides que todos dan amportança a las pequeinhas cousas de que bibes, puis tu própio deilhes nada sabes: se quemunicar nun ye ua ampossiblidade, nun andará loinge; apuis, sabes, hai essa cousa de pensáren que algun anteresse tenerás an todo l que fazes, i se esso nun fur claro inda pior puis nada mais peligroso hai que antresses que nun se maniféstan, mas camínan pula selombra cumo bendidos; se de nada zistires, se nunca zistires, se tous feitos fúren ganhando lhuç, talbeç míren, talbeç anténdan, mas nun t’afagas muito a essa eideia que zeilusiones mátan mais que balas: manten antoce las eilusiones i bei-te a ambarcar neilhas por mares adonde nunca series capaç de nabegar, tu que nunca fuste marineiro, nien nadar sabes i tenes de l mar un miedo mais grande que quando pequeinho al rompe i rasga; ne l camino que fazes, nun mires a dreito, que esses camínos nun eisísten i muita beç tenerás que atalhar ou tornar atrás se te perdires ou nun podires passar: ende puodes arrodiar para cuntinar palantre cula mesma fé, la mesma fuorça, la mesma gana, nunca perdendo de bista las streilhas que te puoden alhumbrar, inda que mais naide las beia, inda que mais naide le sinta l bafo i le adebine madrugadas ne l relhuzir.

Advertisement