ye siempre fiesta quando torna, antre oupido
i oupado, cun proua de sues nuobas pátrias,
sou altemoble, casa nuoba, aire i fala, cumo
se l mundo anteiro stubira fuora deilhi i el l
nuobo Gama que l çcubriu; hai ua lágrima
que le assoma als uolhos i naide puode ber,
ua gana de quedar, sabendo que ten d’ir,
arrenegando l outro tiempo que nel arde;
quando se fui, metie-le miedo l mundo (morriu-
-se para siempre sou ser moço): hoije, até trai
outro cielo, que nada le quedou an sou lugar;
quien se bai nun torna mais, inda que benga:
siempre puode bolar noutros cabeços, lhembrar
outros caminos andadeiros yá perdidos,
i bénen-le palabras que le négan sou sentido
quando s’achégan a la fala i a las cousas;
l andor d’adonde fala ye grima que le upe la fraqueza,
a anquelibrar ls dies que eiqui perdiu, a lembrar
ls antierros adonde nun fui, l crecer de giente
a que nun botou rodriga: tributo por un tiempo
an que nun stubo i siempre le será stranho;
quando arde nas lembráncias, nien bei
que solo bótan chama an sues palabras,
adonde outros míran an busca de sentidos;
daprénden ls filhos outra tierra, outro
mundo, outras gientes, cansados ls braços
de l rodrar de ls quiços, nun anganho de
feturos alhá de las raízes; míran-los
bárbelos nua ambason que de ls braços
fizo armas acontra fames i malinas: bitória
será outro nome de denidade, adonde solo
un sangre cuorre, se spartiça un cuorpo: l del;
bebe mais un copo, paga ua rodada, nun
deixes que te sálten ls dientes na risada,
nun adelantra puis nunca daprenderás la
dança, que outros te ardaran l mundo;
pousa l çprézio a la selombra i ancara l die,
puis muito tiempo has de tener pa la nuite:
quando quejires benir, talbeç tengas de quedar:
picanço, sien fincon adonde assentar bolo.
Deixar ua Respuosta