sabie, zde l ampeço, cumo era einútele tanto de l que fazie a cada die: naide le recoincie un cachico de balor i na feira de l denheiro, anton, nien chegaba a antrar; assi i todo iba por esse camino, la lhibardade a coroná-le l’alma cumo la lhuç a un bien abinturado: anton tenie de ser útele para que nun perdíran to l sentido las palabras: tamien, tanto se le daba, yá que era el mesmo la moneda.
Archived Entry
- Post Date :
- Abril 29, 2009 at 1:31 pm
- Category :
- Sem categoria
- Do More :
- You can leave a response, or trackback from your own site.
-
Follow
Following
Already have a WordPress.com account? Log in now.
%d bloggers like this:
Deixar ua Respuosta