siempre biu ne l cuorpo la passaige de l tiempo, an angúrrias, pelo rúcio, delores i outras nubrinas; un die, çcubriu la berdadeira assinatura de l tiempo: a modo ua renda tan fina na teç que naide bie, un puolo de maquilhaige que le daba ua lhuç serena, un deixar slubiar ls uolhos por nadas, algo que nun era capaç de resumir nua palabra; pul modo de arcar, çcubriu-la un die destes: tristeza.
Archived Entry
- Post Date :
- Abril 25, 2009 at 1:44 am
- Category :
- Sem categoria
- Do More :
- You can leave a response, or trackback from your own site.
-
Follow
Following
Already have a WordPress.com account? Log in now.
%d bloggers like this:
Deixar ua Respuosta