ye ua chama rasgon siempre ne l scuro: sfergante de relampo a ancandilar l cielo, probe candeia de atenegrada luç, bela que an sou luzir se bai ardendo; porquei claron has de ser siempre i arder nessa fornalha adonde roijas suonhos, i ls géstios chiçcas, tous bózios tristes de ser feliç? quantos diamantes acha l garimpeiro ne l rig(ue)iro? ye ouro to la mina ou fierro l monte anteiro? cumo ha de die ser siempre, se hai la nuite? porque te dás al suonho, se spierta ye la fiesta? Nun çprézies l sfergante que feliç te faç: daprende cumo puode oupir-te até al cielo; acauso nun persigues ls sfergantes dun ourgasmo i apuis te muorres para feliç rucecitares? garimpa la felcidade, sien paraige, na bida: eilha nun chuobe na primabera, nun arrebenta sexual ne l oupir fálico de las pítulas ou ne l abrir baginal de las copas, mas faç n’alma calhos, spera-la anquanto buscas sous feitiços, nun sereno tan fuorte que nun se drume; se un die la bires, nun la spantes: bei l pescador cun sue linha i sou anzuol, l caçador an sue spera que zaspera: un peixe ou pieça de caça a cada beç, ye l que puodes comer, cuntener an ti: manhana faç outra beç por merecé-la na lhuita que le dás, esse delor an que te buscas siempre tu, deixa-te ir i benir cumo ne l mar la óndia: tan grande ye, mas nun passa sien beisar cada arenica na praia, todo acubrindo cul cio de sou béu de scuma, alheno a la perdiçon de ls tsunamis.

Fracisco Niebro

abiso: este testo stá screbido an sendinés, bariadade de la léngua mirandesa i, por esso, nun ten lh- an ampeço de palabra, antre parénteses aparece (g) que nun se lei, i l -on dá un sonido aparecido a -ão.

Advertisement