ye slúbio l cuorpo muita beç, quando yá solo selombra bota a ancarambinar la gana: nunca por el l amor mos ben, se stá, mas siempre por el ten que aplediar se nun stubir; sue perséncia cansada mos zmaga i mos ampunta, sin ua scuolha quando: del nun sal l oupor lebe dua risa a arrepiçar la spina, nel nun se sorbe l frescor de las manhanas ourbalhadas, para alhá del nun mos aguanta l largo bolo, andrento del nun mos cumbida a antrar i a quedar, metal siempre an busca de sue liga; ua teta puode ser solo un altico, uns beiços solo ua frincha, l sexo nada mais que guapa cúpula n’eigreija de las piernas: ye un bózio tan fuorte l cuorpo eilhi al lado que nun mos deixa nada oubir, mais que bálsamo un martírio, argolha a prender suonhos sin sítio i sin tiempo, bruído que nun deixa oupir la música de ls uolhos; nunca ha de ser antruso quando stá, cumo acabadico de chegar, mas siempre deseado cumo lhibardade de star ou de nun star; podemos chamá-lo se stá loinge, moldado an suonhos lebes cumo barro an manos ables: ende ye un delor fondo, mas que chega quaije a ser prazer.
Archived Entry
- Post Date :
- Março 28, 2009 at 2:17 am
- Category :
- Sem categoria
- Do More :
- You can leave a response, or trackback from your own site.
Create a free website or blog at WordPress.com.
-
Follow
Following
Already have a WordPress.com account? Log in now.
%d bloggers like this:
Deixar ua Respuosta