de you pequeinho, al ampeço de cada anho de studo, derretie-me culs oulores de libros i cadernos, era l tinteiro presa adonde me fazie beç l ri(gu)eiro de la scrita, l çfolhar ua central de einergie a chubir puls dedos a modo aperto de coraçon an cada fuolha-mundo que se abrie: purmeiro ls zeinhos i retratos, puorta de antrada para sanjon de cinemas que mais naide bie; solo apuis benie l ancapiar, cul menudo ousmar dua huorta an tiempo de poner; siempre tornaba a ciertas fuolhas, ciertos testos, assi cumo pratos de que mais gustaba, paisaiges cula eiterna magie d’ancandilar, manadeiros sin fin por bien que beba; i siempre ls libros cuntinórun un prazer físico, corriente de magie antre ampalpar i uolhos, muito para alhá de l que dízen: tamien la rialidade se me cola a eilhes, bózian-me sue soledade quando ls ancaro, spétan-me preguntas an modo de caibrales: nun quieren saber, mas bien le digo que squecé-los ye l geito que tengo de siempre a eilhes bolber cul frescor de la purmeira beç; hoije, al ampeçar este nuobo libro, cuntínan-me a cheirar las fuolhas que nun ten, oubo la risa de correr la tinta que nun s’apresou an nanhun tinteiro: al fin todo ua eilusion de mundo, ye berdade, mas tan berdadeiro, tan rial, que spilro d’alergie cul puolo que nun bota: este ye l mundo que ben a la mano, cumo mula an cata de regoixo, i ls outros quédan tan loinge que nin an modo s’achégan de retombo i, cada un por sue rezon, nanhun deilhes bota sangre; spero que un die nun tenga de ir al doutor custa manha de oulores que naide mais sinte, pus inda stou para saber que specialidade l doutor esse ha de tener, mas peligro nun haberá que solo mos curamos de ls oulores que queremos: assi, nunca me squeço que solo ye mundo adonde pongo oulor a correr nas benas de l rir i de l chorar, remédio contra l’andifréncia, puonte pa l ser nino que nunca quije deixar.
fracisco niebro
abiso: este testo stá screbido an sendinés, bariadade de la léngua mirandesa i, por esso, nun ten lh- an ampeço de palabra i, antre parénteses, aparece (g) que nun se lei, inda que l -on se leia -ão.
Dezembre 1, 2008 at 7:33 pm
que modo de açagar anternet, home. 😉 un destes dies nun hai serbidor que deia aguanto a tanto blogue.
Dezembre 1, 2008 at 7:36 pm
mas si quedou mi guapo assi an mirandés i todo (inda assi anganhestes-bos, que ye ‘repuosta’ i nó ‘respuosta’). anchei-bos de screbir tanto quanto quérgades i nun ligueis al que este boubo diç.
Dezembre 2, 2008 at 1:31 am
Biba z(que nun sei quien sós, mas quedas cumbidado a criar tamien un blogue; quien cumbida ye l WordPress…seia cumo fur ye de grácia);
se stá mal la palabra “Respuosta” ye la mie culpa, mas cuido que nó.
Todo mundo puode traduzir cousas deste sítio(http://translate.wordpress.com/), mas essa fui you, pa l bien ó pa l mal…
Tanto se dirá Repuosta cumo Respuosta…
You stube a ber agora an http://www.mirandadodouro.com/dicionario/traducao-portugues-mirandes/resposta/
Stá alhá: repuosta – s.f. Resposta. m.q. respuosta.
Nun sei, bós dezi que you nesto inda solo ampecei…
Cristóvão Pires
ps: Bengan serbidores; ls anformáticos que fágan tamien algo…:-)